Gdy na nią spojrzeć, nasuwa się myśl, że odfrunie przy silniejszym wietrze, takie chuchro. Dziecinna buzia, nieśmiały uśmiech, cichy głos. Ma jednak na swym koncie wyczyn, wybaczcie wielkie słowa, bohaterski – uratowała ludzkie życie! W dramatycznym momencie, mimo obezwładniającego przerażenia zrobiła to, co należało: wezwała pogotowie do swej babci z powodu jej zasłabnięcia a następnie wykonała masaż serca i nie przerywała go aż do przybycia służby ratowniczej.

Ktokolwiek odbył szkolenie z pierwszej pomocy przedmedycznej i ćwiczył masaż serca na fantomie, wie, jak wielkim wysiłkiem jest wykonywać go nieprzerwanie choćby przez kilka minut.
-Pomogła mi adrenalina- powiedziała Karolina Sadowska - bo o niej tu mowa - uczennica klasy zaledwie pierwszej.
Na pytanie, jak udało jej się nie ulec panice, mówi:
- Ratownik po drugiej stronie telefonu powiedział, że jestem już duża i sobie poradzę.
Spokój i profesjonalizm dyspozytora pogotowia ratunkowego, ale też, jak przyznała później „ratowniczka” w rozmowie z personelem szpitala, to, czego nauczyła się w szkole na temat pierwszej pomocy, przyniosły efekt. Dziś babcia dziewczyny czuje się już dobrze, choć potrzebowała bardzo intensywnej reanimacji po przybyciu pogotowia. Wszyscy wiemy jednak, że kluczowe dla życia są pierwsze minuty, kiedy przy potrzebującym na ogół są przypadkowi ludzie. Jak widać z historii Karoliny i jej babci nie potrzeba być supermenem, by być bohaterem lub bohaterką. Wystarczy być taką( nadzwyczajną) zwyczajną dziewczyną.
p.s. Szkoła doceniła bohaterską postawę uczennicy. Dyrektor VI Liceum pani Marzena Kamińska i przedstawiciele samorządu uczniowskiego w imieniu szkolnej społeczności złożyli serdeczne gratulacje „ratowniczce”. Karolina otrzymała też pamiątkową maskotkę.